Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0569

zameldować się; 3) S. czego = wyspowiadać się z czego.

Spowinowacić sobie kogo = zobowiązać, ująć, zjednać sobie (króla, Boga).

Spozwać, nied. Spozywać, zwołać, zawezwać.

Spozywać, p. Spozwać.

Spożyczać się, zapożyczać się, zadłużać się.

Spożyć kogo = zmódz, pokonać, zwyciężyć, zwalczyć. Niespożyty = niezwalczony, niepokonany, trwały, wieczny, silny.

Spód: pod spód jestem = jestem pod czym.

Spódnice, gacie.

Spół, społu, społa, społek, wespół, pospołu, razem.

Spółek, spółka, p. Społeczność.

Spółkować z kim, w czem = należeć do spółki, obcować, towarzyszyć, brać udział, uczestniczyć, być w przymierzu.

Spółkować się z kim 1) łączyć się, wdawać się; 2) spółkować, zaspakajać popęd płciowy.

Spórka, spór, sprzeczka.

Spórnik, przeciwnik, kłótnik.

Spóździć, spóźnić.

Spracować, znużyć, zmęczyć, strudzić, sfatygować (komu uszy wielomównością).

Spraktykować kogo sobie = przekabacić, zjednać, przeciągnąć na swoją stronę.

Spraktykować się zmówić się, sprzysiądz się, spiknąć się, spąknąć się.

Sprawa, 1) rozprawa, rozmowa, dyskurs (krótka sprawa między dwoma...); 2) czyn, uczynek, postępek; sprawy czyje = postępowanie, sposób życia. Sprawy narodu i t. p. = dzieje, historja, wypadki (czytamy w sprawach apostolskich...); 3) robota, wyrób, produkt (bałwany — sprawa rąk ludzkich); 4) sprawą czyją = za sprawą czyją, za pośrednictwem, za przyłożeniem się, wpły-