Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0536

Schodzić, zachodzić.

Schodzić się, przydać ś., uchodzić.

Schodzisty, pochyły, spadzisty.

Scholasterja, urząd scholastyka.

Scholastyk, szkolastyk, kierownik szkoły, nauczyciel.

Schopić się, zejść, zeskoczyć; skończyć się.

Schorbuk, p. Szarboch.

Schować, pochować, pogrzebać.

Schować się, wychować się, uchować się; nauczyć się czego od dzieciństwa.

Schowanek, wychowanek, wychowaniec.

Schowanka, wychowanka, wychowanica.

Schód, zachód, schyłek.

Schron, schronienie, przytułek.

Schronić się, czego, czemu = ujść czego, uchronić się przed czym, wystrzegać się.

Schwalić, nied. Schwalać, 1) zachwalić, zalecić; 2) wychwalić, rozsławić.

Schwalny, bardzo chwalony, przesławny.

Schwał, 1) albo Schwała, wielka chwała, zaszczyt najwyższy; 2) pompa, popis, parada; (Na schwał co mieć, kupić = od parady); b) albo Wschwał, wielce, co się zowie, dziwnie, arcy; (Na schwał mądry, duży, wysoki); 3) nadzwyczaj, nader, wyjątkowo.

Schwostać, zesmagać, zbatożyć, zbić chłostą,

Schwyt, łapka, rózga chwytająca ptaka.

Schybić, chybić, spudłować (siecią, kulą).

Schyl, 1) pochyłość, spadzistość; 2) schyłek, koniec, dokończenie (życie, dobytek na schylu; beczka, piwo na schylu).

Schylić, nied. Schylać, odmieniać, przypadkować, deklinować (cudze imiona na końcu schylam).

Schylić się, zbliżyć się ku schyłkowi (schyliło się dniowi = ma się ku wieczorowi).