Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0457

rwi, do upadłego, do wyczerpania sił.

Przerwać kogo, oderwać od kogo, zbałamucić.

Przerwaność, stan oderwania, odłączenie.

Przerwisty, pełen przerw, urwisty.

Przerykować, przerykiwać, ryczeć.

Przerywać, przerwać kogo, odrywać od kogo, bałamucić (żonie męża).

Przerywczy, przerywany, ulegający przerwom, ucinkowy.

Przerzasły, przestraszony, przelękły.

Przerzasnąć, przerazić, zatrwożyć; P. się, przerazić się, zatrwożyć się.

Przerządzić, inaczej urządzić, zreformować.

Przerzec, przerzekać, 1) przemówić; 2) przepowiedzieć, wyprorokować.

Przerzeczony, wspomniany wyżej, przedtym nadmieniony.

Przerzeszyć, przewiązać.

Przerzniony, przerznięty.

Przerzucać, przerzucić, kogo okiem: okazać mu wzgardę, lekceważenie, spojrzeć nań z góry; P. kostką, kartką, przegrać w kostkę, w karty; P. most, zerwać, zburzyć.

Przerzutka, mostek, kładka.

Przerzypić, przekaszlać.

Przesada, miejsce do przesadzania szczepów.

Przesadno, zanadto.

Przesady, zmowy, zasadzki.

Przesadzać, przesadzić co czym, przeplatać, urozmaicać, sadzić; przeładowywać, przeciążać; P. ś. w czym, przebierać miarę.

Przesadzony, 1) przepleciony; 2) przesadny.

Przesarbać, pijąc wciągnąć płyn głośno.

Przesąd, przesud, przesądek, 1) juryzdykcja, prawo; 2) koszta sądowe; 3) kara pieniężna; 4) wyrok, zapadły poprzednio w podobnym wypadku, prejudykat;