Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0313

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Ostro (wł. austro), wiatr południowy.

Ostroczyć, 1) zohydzić, obmierzić, obrzydzić; 2) zdarzyć się, przytrafić się; O. się, 1) kim: odstręczyć się, obrzydzić sobie; 2) komu: zbrzydnąć, obmierznąć.

Ostrodze, dwie ostrogi.

Ostroga, ostryga.

Ostrogorść, ostra gorzkość

Ostrojeż, ostrokół, częstokół.

Ostrokół, parkan z pali zakończonych ostro, o taczający twierdze.

Ostromendarz(łac.), astrolog.

Ostromyślny, obdarzony bystrym umysłem.

Ostronosi, ostronosy, mający śpiczasty nos albo dziób.

Ostrorozumny, mający bystry rozum, zdolny

Ostrowid, ostrowidz, człowiek z bystrym wzrokiem.

Ostrowie, ostrokół.

Ostrownik, ostrzyciel, szlifierz.

Ostrozimny, bardzo zimny, mroźny.

Ostroża, 1) ostrożność; 2) ostrokół, częstokół, palisada.

Ostrożeń, p. Ostroża.

Ostrożnik, stróż, strażnik.

Ostrożować, ostrożyć, otoczyć ostrogiem, ostrokołem, palisadą.

Ostrożyna, p. Ostrożeń.

Ostróg, 1) ostrokół, częstokół, palisada; 2) zamek obronny; 3) baszta, szaniec.

Ostrów, ostrowie, kępa, wyspa na rzece.

Ostróźek, ostrów.

Ostrszy, ostrzejszy.

Ostrze, ostro.

Ostrzec, ostrzegać, w zn. 1) zastrzec sobie, wymówić sobie; 2) przestrzegać, pilnować; O. się, ustrzec się, uniknąć.

Ostrzeć, stawać się ostrym.

Ostrzeja, ostryga.

Ostrzek, ostrz, ostrze.

Ostrzeszek, stromy daszek nad bramą.

Ostrzew, drąg, belka z sękami lub szczeblami.

Ostrzędzać się, zmieniać się kolejno.

Ostrzyć, w znacz. 1) zao-