Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0297

Okolny, okoliczny.

Okołatać, obić, otłuc.

Okołkiem, wkoło, naokół.

Około, 1) koło, naokolo; 2) co do czego, pod względem czego, o co, o czym.

Okołot, snop zboża omłócony.

Okołować, okrążyć.

Okopisty, pełny, obfity.

Okopować, obłożyć kopami; otaksować na kopy.

Okościeć, skostnieć, stwardnieć.

Okowiny, okowy, kajdany, łańcuchy.

Okół, 1) obwód, okrąg, okolica; przen. otoczenie, koło, grono; 2) kół, pal.

Okracać, ukrócać, uśmierzać.

Okraj, okraniec, brzeg, skraj, kraniec.

Okrajek, 1) okrawek; 2) kraniec, kres, pogranicze; 3) straż graniczna.

Okrajkowy, okrajny, krańcowy, skrajny, brzeżny.

Okrasa, grubość, tusza.

Okrasić się, 1) wystroić się; 2) wzbogacić się czym.

Okrącić, okrącać, okręcić.

Okrągłomowny, powtarzający się w kółko, rozwlekły.

Okrągłook, mający tylko jedno oko okrągłe, cyklop

Okragłopochodzisty, ostrokręgowy, stożkowy, koniczny.

Okrągłość, 1) okrąg, kula, glob; 2) gładkość, potoczystość.

Okrągły, w wyr. np. obiad O., skromny; taniec O., wolny, chodzony.

Okrąż, okrążka, w wyr. na O., naokoło, dokoła.

Okrążne, picie trunku przez wszystkich dokoła, kolejka.

Okrążność, okrąg, obwód (koła).

Okrążyć, okrążać, w znacz. 1) krążyć, obiegać, obracać się, kursować; 2) objąć, ogarnąć.

Okrcić, ochrzcić.

Okresek, wzór, szablon.

Okresiciel, określający, kładący granice czemu.

Okresić, okreszać, określić.

Okreszenie, okresznie, okreśnie, określnie, określenie.