Obłapianek, p. Obłap.
Obłapić, obłapiwać, obłapiać, obejmować, ściskać.
Obłaszcze, pojedyńczo, zosobna, po jednemu.
Obłaść, obszar, przestrzeń
Obława, zaspa piaszczysta.
Obławą, obławem, ławą, kupą, hurmem, tłumnie.
Obłaz, 1) droga boczna, manowiec, bezdroże; 2) ogródka (w mowie); bez O.-zu, bez ogródki, bez wahania, bez ceremonji, bez żartu.
Obłazować, obłazić (obleźć).
Obłazowy, obłaźny, nie prosty, pośredni.
Obłaźnić, oszukać, okpić, odrwić.
Obłaźnie, ceremonjalnie, etykietalnie.
Obłaźny, 1) idący nie wprost, uboczny; 2) ciągły, nieprzerwany.
Obłądliwy, obłędliwy, p. Obłędny.
Obłądnieć, 1) wpaść w błędy; 2) zmieszać się, stracić przytomność umysłu
Obłądnik, człowiek błądzący.
Obłąkać, obłąkiwać, zmylić komu kierunek; wprowadzić na złą drogę, zabłądzić.
Obłąkany, w obłąk skrzywiony.
Obłądzać, obłądzić, wpaść w błąd, pobłądzić, omylić się.
Obłądziły, obłądzony, 1) zbłąkany; 2) błądzący.
Obłędny, 1) w błędnym kierunku idący; 2) błąkający się, błądzący; 3) pełen błędów, błędny, łudzący; 4) błędny, nieprzytomny.
Obłędzić, p. Obłądzać.
Obłęk, obłąk, łęk, łuk, zagięcie, okrąg.
Obłocz, powłoka.
Obłoczny, od obłoku.
Obłoczyć, obłóczyć, przyoblekać.
Obłoga, 1) obłóg, szereg, otaczający coś; 2) obszycie, wypustka, wyłoga; 3) obsadzanie, obtaczanie; 4) ciężary, bagaże (wojskowe).
Obłogiwać, zostawiać odłogiem.
Obłojca, żarłok.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0264
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.