Kmostwo, kmotorstwo, kumostwo.
Kmyśli, po myśli.
Kmyślny, pomyślny, pożądany.
Knafel (niem.), guzik.
Knaflak, 1) obcas u trzewika; 2) knafel.
Knaflaki, rzeczy, sprzęty.
Knaflaknik, ten, co robi knaflaki czyli obcasy.
Knaflik, knafliczek, guziczek.
Knap (niem.), czeladnik tkacki; sukiennik.
Knapstwo, tkactwo, sukiennictwo.
Knawlik, p. Knaflik.
Knąbrny, krnąbrzny, krnąbrny.
Knecht (niem.), żołnierz pieszy u Niemców; pachołek.
Knefel, p. Knafel.
Kneflik, knefliczek, p. Knaflik.
Knepować, wiązać, kneblować.
Knesać, kołysać, wzruszać, wzburzać.
Kniazić, piszczeć żałośnie (o zającu).
Kniaź, naczelnik wsi «wołoskiej» na prawie wołoskim założonej, wójt.
Knieja, wielka sieć rybacka.
Knot, w znacz. 1) stryczek, powróz; 2) laska, pręt.
Knotel, p. Knutel.
Knuć, knować, 1) układać, obmyślać; 2) wystawiać, przedstawiać (jakim).
Knutel (niem.), pałka, kijek.
Knyp, kozik; krzywy nóż szewcki.
Knypel, 1) gatunek konopi; 2) młotek drewniany,
Knysać, rozrzucać, pyskać (o świni).
Knysz, rodzaj pasztetu.
Kobiecić się, żenić się.
Kobiel, 1) duża kobiałka; kobielą, w wielkiej obfitości, obficie; 2) zewnętrzna wypukłość okręgu, kobielistość; K. coś leży, stroną wypukłą do góry.
Kobielić, robić wypukłym, wydymać, fałdować.
Kobiernik, kobiertnik, ten, co robi kobierce.
Kobieta, żona.
Kobuź, chałastra, zgraja.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0148
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.