Przejdź do zawartości

Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0126

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Istostny, istotny, należący do istoty czego.

Isty, istny, istotny, prawdziwy, rzetelny, pewny, niewątpliwy.

Istyk, p. Styk.[1].

Iści, pewni, przekonani.

Iścić, 1) spełniać, uskuteczniać; 2) uiszczać się (z długu); 3) zjednywać, pozyskiwać; 4) naśladować; 5) zapewniać, zaręczać.

Iście, istotnie, zupełnie, zaprawdę.

Iściec, istca, istotny właściciel; rzeczywisty wierzyciel albo dłużnik; poręczyciel; świadek. I. testamentu, wykonawca, egzekutor.

Iścina, iścizna, 1) prawda istotna; 2) gotówka, kapitał, majątek; 3) istota.

Iza, izali, izaż, czy, czyż.

Izbica, 1) izba; 2) zrąb drzewa, stanowiący ogrodzenie dawnych zamków drewnianych 3) drzewo zbite, wrąb.

Izdba, izdbica, izba.

Izmiennik, zdrajca.

Iże, iż, że.

J.


Jabłkobity, jabłkowity (o koniu), mający na maści plamy jakby jabłka.

Jabło, jabłko.

Jabrządź, jarząb.

Jachać, jechać.

Jacy, tylko, jedno, jeno, lecz, jak, kiedy; j. kto, byle kto; j. gdzie, gdziekolwiek.

Jaczci, jeżeli.

Jać (jał), jechać.

Jadamaszek, adamaszek.

Jadły, żarłoczny.

Jadomy, jadalny, zdatny do jedzenia.

Jadowicić, zatruwać.

Jadowić, 1) zaprawiać jadem, czynić jadowitym; 2) gniewać, jątrzyć; j. się, gniewać się, złościć się.

  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje.