kich, rozpowszechniona dawniej na Litwie.
Hetka, chetka, 1) szkapa, lichy koń; 2) lichota, coś marnego.
Hewdziec, dywanik.
Hewtman, hetman.
Hez, p. Hys.
Hezem, żwawo, chyżo.
Hi, i.
Hiberna, p. Hyberna.
Hidzić, p. Hydzić.
Hingować, p. Hangować.
Hinny, inny.
Hinst, p. Hynst.
Hipkać, biec skacząc.
Hipogeum, podziemie, grobowce, katakumby.
Hipogryf, bajeczny koń skrzydlaty, pegaz.
Hipokras, wino przyprawione.
Hirzcha, ircha, skórka barania wyprawna.
Hiskać, wiskać, iskać, szukać.
Histy, istny, prawdziwy.
Hiścina, p. Iścizna.
Hiż, iż, że.
Hladon, rumak, wierzchowiec, koń okazały.
Hledzić, patrzeć, spoglądać.
Hładon, p. Hladon.
Hłuzdy (białor.), mózg, olej w głowie, rozum.
Hnek, hnet, hnetki (czes.), wnet.
Hod, od.
Hodować, utrzymywać.
Hodyniec, odyniec.
Hodzia, hodża (tur.), duchowny albo nauczyciel mahometański.
Hohol, zuch, młodzieniec.
Hojdałka, huśtawka.
Hojnoletny, hojne lata dający.
Hola, daleko, późno.
Holik (cz.), hołysz, golec.
Holimak, niezdara, roztrzepaniec.
Holofnik, holofernik, krzykacz, zbytnik.
Holokać, wołać, krzyczeć.
Holować, sprowadzać.
Hołdować na kogo, krzyczeć, łajać, gromić.
Hołocie, hołociuch, dziecko.
Hołota, gołota, bieda.
Hołumić się, kłócić się.
Homan, p. Oman.
Homen, 1) zgiełk, wrzawa; 2) orszak mar, otaczający wóz dżumy.
Honiec (czes. honec), rycerz, szermierz.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0119
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.