Derha, dera, okrycie na konia, koc.
Derobaniec, drabant, żołnierz ze straży przybocznej.
Derus, 1) zdzierus, zdzierca; 2) obdartus.
Descens, ściekanie, odpływ humorów w ciele.
Deskultoryczny, dorywczy.
Despectwo, godność despoty, t. j. panującego u Rumunów i Serbów.
Despot, deszpot, dysput, despota.
Dospotycyzm, despotyzm.
Desprymować, uciskać, gnębić.
Destrjer (franc.), koń od parady.
Destynować (łac.), przeznaczać, wyznaczać.
Destytucja, złożenie z urzędu.
Destytuować (z łac.), złożyć z urzędu, uwolnić od obowiązków.
Desultor (z łac.), przeskakujący z jednego konia na drugiego.
Deszczarnia, cysterna, studnia do zbierania wody deszczowej.
Deszkiepcja, deszkiept, despekt.
Deszpot, p. Despot.
Detaszować (franc.), wyprawić, odkomenderować oddział wojska.
Detraktor (z łac.), ten, co szarpie czyją sławę, zazdrosny obmówca.
Dewinkować, zobowiązywać.
Dezertaty, dezerty, dobra ziemskie, opuszczone przez właścicieli.
Deżdż, (dżdżu), deszcz.
Dębczyna, dębiec, dębel, dębczak, młody dąb.
Dębien, dębień, kwiecień.
Dębikufel, pijak, opój.
Dębny, 1) mający kolor liści dębowych; 2) dobrze wyprawiony.
Dębowiec, dębczak.
Dębrze, las, bór.
Dęstować (z niem dünsten), dusić (mięso).
Diszak, siekiera, tasak.
Djacisco, djaczysko, pogardl. djak, dziak, kleryk w kościele wschod.
Djasek, djabeł.
Dłabić, dławić.
Dłabikura, dławikura, ten, co dusi kury.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0069
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.