Blokuz, blokauz, blokhauz (niem.), budynek z drzewa dla obrony.
Blozbak (niem.), miech kowalski.
Bluć, blwać, wymiotować, wyrzucać.
Bluda, miska drewniana.
Bluj, ten, co często wymiotuje.
Bluszczeć, chlustać, wytryskać, bić, płynąć.
Bluszczokręty, obwinięty bluszczem.
Bluszczopręt, pręt owinięty bluszczem.
Bluzbrach, p. blachownica.
Bluzgier, bluskier (niem.), rodzaj dawnego stroju kobiecego na szyję, palatynek; rodzaj przykrycia przodu żupana.
Bluźnierz, bluźnierca.
Bluźniwy, bluźny, bluźnierczy.
Blwociny, wymioty.
Błam, błan (niem.), sztuka futra pewnej miary.
Bławat (niem.), tkanina jedwabna, błękitna.
Bławy (niem.), 1) bladomodry, modrawy; 2) blady, mdły.
Błazeniec, błazno, błażen, błazen.
Błazennica, błaźnica.
Błazy, rodzaj ciastek kruchych.
Błaźnić, 1) oszukiwać, durzyć, na błazna wystrychać; 2) mieć kogo za błazna, za głupca; 3) drwić, kpić z kogo; 4) postępować po błazeńsku, błaznować.
Błaźniwy, na błazna zakrawający, błazeński, głupi.
Błażejek, Błażek, 1) krążek woskowy; 2) gasidło kościelne do gaszenia świec.
Błądny, błędny.
Błąkacz, błękacz, ten, który się błąka, tułacz.
Błąkliwy, do błąkania się skłonny, błędny.
Błcha, pchła.
Błędliwy, błędom podległy, błądzący, niestały, błędny.
Błędne, opłata za przytrzymane bydło cudze.
Błędnica, błędnik, światło błąkające się, błędny ognik, wertepnik.
Błędnik, 1) ten, który błądzi, 2) błędokręt, labi-
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0043
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.