Wafle n. rodzaj lekkich, suchych ciastek wypiekanych w płaskiej maszynce.
Wagabunda ł. włóczęga.
Wagmeister n. dozorca wagi; ważący towar na kolei.
Wagon a. wóz kolejowy.
Wagon-lit f. (wagą li) wagon sypialny.
Wajdelota lit. niższy kapłan i pieśniarz za czasów pogańskich Litwy.
Wakacje ł. czas wolny od zajęć szkolnych; ferje.
Wakans ł. miejsce nie zajęte, posada nie obsadzona.
Wakcyna ł. ospa krowia, krowianka.
Wakcynacja ł. szczepienie ospy.
Walc n. taniec pochodzenia niemieckiego w tempie ¾ i muzyka do niego.
Walcownia n. zakład, w którym wyrabiają szyny, blachy, druty; maszyna służąca do walcowania żelaza.
Walenrodyzm, zemsta nad wrogiem przez uprzednie udawanie przyjaźni a potem wystąpienie przeciw niemu.
Walet f. czwarta (od asa) figura w kartach.
Waleta ł. pożegnanie, uczta pożegnalna.
Walhalla (w germ. mit.) raj, niebo, miejsce pobytu bohaterów po śmierci; nazwa budowli przeznaczonych na przedstawienia teatralne, muzykalne itp.
Wali arab. zarządzający prowincją turecką.
Waliza f. kuferek ręczny, pokryty skórą lub płótnem.
Walkirje n. boginie kierujące losem bitew i odprowadzające poległych bohaterów do Walhalli.
Walor ł. wartość, znaczenie.
Walory ł. papiery wartościowe.
Walpurga n. opiekunka nocy.
Walpurgi noc, noc czarownic (z 30 kwietnia na 1 maja).
Waltornia n. metalowy dęty instrument muzyczny o nizkim tonie.
Waluta w. wartość, stopa mennicza; stosunek pieniędzy papierowych do srebra, wartość obiegowa wekslu; rodzaj pieniędzy, w jakich weksel bywa wystawiony.
Waluta rachunku, suma rachunku.
Walwacja f. ocenienie, oznaczenie wartości.
Walwacyjna tabela, wykaz nominalnej wartości różnych monet.
Wampir w rodzaj nietoperza; w podaniach ludu u-
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/525
Ta strona została uwierzytelniona.
WagWam
517
