Sznycel n. bity kotlet cielęcy przyrządzony na sposób wiedeński.
Sznyrkiel n. linja esowato kręcona, zakręt, ozdoba rysunkowa lub architektoniczna.
Szodon f. wino grzane z jajami z cukrem.
Szokować f. razić, obrażać swojem obejściem.
Szoner a. długi wązki statek dwu lub trójmasztowy, z jednym masztem pełnym i jednym albo dwoma bez rei.
Szory n. część przyboru zaprzęgowego na konia, idąca od chomąta wzdłuż grzbietu i po bokach.
Szosa f. droga bita, żwirówka.
Szowinizm f. fałszywie zrozumiany patrjotyzm, połączony z przecenieniem wszystkiego co swojskie, a ganieniem i niedocenianiem wszystkiego co obce.
Szpachla, szpatla n. łopatka rogowa lub metalowa do farb, kopystka.
Szpada w. broń biała o wązkiem, prostem ostrzu, używana do pojedynku, noszona u boku dla ozdoby.
Szpadel ob. Rydel.
Szpaler f. dwa szeregi, rzędy drzew lub krzewów odpowiednio ciętych, tworzące ulicę ogrodową; podwójny szereg ludzi ustawionych wzdłuż ulicy, drogi tak, aby pomiędzy jednym a drugim szeregiem pozostało wolne przejście.
Szpalta n. wązka kolumna drukowanych wierszy, tworząca stronicę druku sama przez się lub ułożona równolegle z jedną, dwiema itd. takiemiż kolumnami, które oddzielone są od siebie pionowemi linjami; łam pisma, gazety.
Szpanować n. naciągać płótno na blejtram, na ramę; wyciągać, wyprężać; zapełniać szpary w podłodze odpowiednio dobranemi listewkami drewnianemi.
Szpas n. żart.
Szpat ob. Spat.
Szpatla ob. Szpachla.
Szpic n. ostry koniec; gatunek psa domowego, pies mały, krępy, z kudłatą szerścią, szczupłym pyskiem i krótkiemi stojącemi uszami.
Szpicel n. gwarowa nazwa ajenta policji śledczej (w Austrji).
Szpicpal n. walcowata sztuka drzewa na końcu zaostrzona, do wbijania w podwodne dno.
Szpindel n. zatyczka żelazna.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/477
Ta strona została uwierzytelniona.
SzmSzp
469
