Sanctus ł. Święty; część Mszy Świętej.
Sancyt ł. w dawnem prawie polskiem termin na wyznaczenie wyroków sejmowych, lub uchwał.
Sandał, drzewo rosnące w Indjach, dostarczające cenionego drzewa biało żółtawego z pięknym zapachem, używanego do kadzenia i do wykładania zbytkownych wyrobów stolarskich.
Sandały g. rodzaj obuwia, złożonego tylko z podedeszwy, przymocowanej do nóg rzemieniami.
Sandaraka g. żywica wydzielana przez niektóre gatunki drzew iglastych półn. Afryki, żółtawa, twarda, łatwo topliwa, rozpuszczająca się w alkoholu, używana do wyrobu werniksów i likierów.
Sandwich a. (senduicz) skibka, kawałek chleba z masłem, nałożony szynką itp.
Sandwichman a. (senduiczmen) człowiek z przytwierdzonemi na plecach i piersiach ogłoszeniami, krążący po mieście dla reklamy.
Sandżak tur. chorągiew; powiat w Turcji.
Sang froid f. (sa͡ę frua) zimna krew, spokój, przytomność umysłu, nie uleganie, nie poddawanie się wzruszeniu.
Sangwiniczny ł. krwisty, żywy, ognisty, wrażliwy, gorący (temperament).
Sangwinik ł. człowiek krewki, prędki, gorączka.
Sanhedryn a. Synedrium g. najwyższa zwierzchność, rodzaj senatu, a zarazem najwyższego sądu u starożytnych Izraelitów.
Sanitarny ł. zdrowotny, tyczący się utrzymania zdrowia i zapobiegania chorobom.
Sankcja ł. zatwierdzenie przez najwyższą władzę, uprawnienie, uświęcenie czegoś.
Sankcjonować ł. potwierdzić, nadawać moc prawną.
Sankiuloci, (dosł. bez spodni), nazwa szydercza nadawana partji ludowej oraz zagorzałym republikanom za czasów pierwszęj rewolucji francuskiej.
Sanktuarjum ł. miejsce w głównym ołtarzu, gdzie się przechowuje Najświętszy Sakrament; Przybytek Swięty.
Sanktyfikacja ł. poświęcenie, uświątobliwienie.
Sans-culottes ob. Sankiuloci.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/422
Ta strona została uwierzytelniona.
SanSan
414
