Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/416

 RunRyn 

408

---

zaopatrzony na szczycie w obracającą się tarczę, do niej przytwierdzone są sznury z pętlą lub drabinką, za które chwyta się, biegając dokoła.

Runy got. runiczne pismo, najstarsze znaki pisarskie, używane niegdyś przez Giermanów i Skandynawów.

Rupja sansk. moneta złota i srebrna, używana w Indjach Wschodnich i w Persji.

Ruptura ł. przepuklina; rozerwanie; chorobliwe wydobycie się trzewiów z jam ciała przez nienaturalne otwory i tworzenie podskórnych guzów.

Rustykalny ł. włościański.

Ruszt n. palenisko, kratowanie pod ogniskiem.

Rutyna f. biegłość w czem, zdobyta przez praktykę, wprawę, bardziej przez przyzwyczajenie, nawyknienie niż przez teoretyczne studja.

Rutynowany f. biegły, wprawny, uzdolniony przez praktykę, wprawę.

Rychtować n. ustawiać, kierować, przyrządzać.

Rydel n. wązka łopata żelazna.

Rydwan n. u starożytnych wóz dwukołowy, otwarty z tyłu, używany podczas wojny, podczas igrzysk, lub wyścigów.

Rygał n. stół, na którym kaszta drukarska leży pochyło, a w nim przegrody na chowanie kaszt; szafa bez drzwi na książki i papiery.

Rygi, podkładka linjowana pod papier do pisania.

Rygor ł. surowość, karność; przymus prawny.

Rygoroza ł. egzaminy ścisłe dla otrzymania stopnia akademickiego doktora pewnej umiejętności.

Rygorysta ł. surowo i bezwzględnie stosujący się i przestrzegający przepisów i praw.

Rygoryzm ł. zbytnia surowość, ścisłość, ostrość postępowania.

Rygować n. linjować papier do pisania nut; przeszywać rzadkim ściegiem.

Rykoszet patrz. Ricochet.

Rym n. jednobrzmienność końcówek w wierszach.

Rymować ł. układać wiersze; zgadzać się.

Rynek n. plac miejski; targowisko; rynek handlowy: miasto, w którem handel jakimś przedmiotem prowadzi się na wielką skalę.

Ryngraf n. poświęcana blacha mosiężna z wyrytym