Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/374

 ProPro 

366

---

Proponować ł. poddawać, nasuwać myśl, rzucać pomysł, podawać projekt lub wniosek, projektować.

Proporcja ł. w mat. dwa stosunki równe, połączone znakiem równania; właściwe ustosunkowanie części składowych, odpowiedni wymiar dwu lub kilku rzeczy, dobrze do siebie dobranych.

Proporcjonalny ł. w odpowiednim stosunku; kształtny.

Propozycja ł zaofiarowanie się z czem, stręczenie czego, przełożenie swego żądania lub życzenia, poddanie projektu.

Propretor ł. w starożytnym Rzymie najwyższy urzędnik sądowy w prowincji rzymskiej.

Propria laus sordet ł. własna pochwała śmierdzi; wyrażenie używane w znaczeniu, że wszelkie samochwalstwo jest wadą, rzeczą niewłaściwą i śmieszną.

Propria manu ł. ob. Manu propria.

Pro primo ł. po pierwsze, najprzód.

Proprio motu ł. z własnego popędu, z własnej chęci.

Pro publico bono ł. dla dobra publicznego.

Propyleje g. (pierwsze drzwi) kolumnada stanowiąca rodzaj halli wejściowej przed właściwą bramą wchododową świątyni lub innej wspaniałej budowli.

Pro rata ł. w stosunku do udziału.

Prorektor ł. pomocnik i zastępca rektora.

Prorogacja ł odroczenie, przedłużenie terminu.

Pro saldo w. pozostałość z poprzedniego rachunku.

Proscenjum g. w starożytnym teatrze grecko-rzymskim miejsce przed sceną właściwą, oddzielone od niej kotarą; w nowożytnym teatrze przednia część sceny, pomiędzy kurtyną i orkiestrą.

Pro secundo ł. powtóre.

Prosektor ł. asystent profesora anatomji, wykonywający potrzebne przy wykładzie czynności sekcyjne i przygotowujący preparaty anatomiczne.

Prosektorjum ł. sala przy szpitalach i wydziałach lekarskich, przeznaczona do wykonywania sekcji na na trupach w celach naukowych lub dla wyjaśnienia przyczyny śmierci.

Prosit! ł. niech będzie na pożytek! hasło inauguracyjne Rzymian; życzenie powodzenia.