Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/329

 PatPat 

321

---

fałszywy P. = mowa lub styl napuszony, niesmacznie naśladujący wzniosłość i prawdziwe uczucie.

Patrimonium ł. odziedziczony po ojcu dziedziczny rodowy majątek, ojcowizna.

Patrjarcha g. w Piśmie Św. praojciec pokolenia ludzkiego, także nazwa trzech protoplastów ludu izraelskiego; tytuł przedstawicieli Sanhedrynu; później tytuł biskupów Rzymu, Aleksandrji, Antjochji, Konstantynopola i Jerozolimy; w kościele greckiego obrządku najwyższa godność duchowna; przen. czcigodny starzec, głowa rodu, otoczony liczną rodziną.

Patrjarchalny g. oparty na władzy najstarszego w rodzie, na poszanowaniu starszeństwa, odznaczający się rodzinną zgodą, prostotą i czystością obyczajów.

Patrjarchat ł. władza, godność i obręb władzy patrjarchy.

Patrjota ł. obywatel, kochający ojczyznę, gorliwy o dobro swego kraju.

Patrjotyczny ł. tyczący się patrjotyzmu, oparty na miłości ojczystego kraju.

Patrjotyzm ł. miłość ojczyzny, gorące przywiązanie do rodzinnego kraju.

Patrol f. oddział policji przebiegający ulice miasta jako straż bezpieczeństwa; oddział żołnierzy objeżdżający posterunki wojskowe; mały podjazd wojenny, wysłany na zwiady.

Patrologja g. część teologji historycznej, obejmująca życiorysy, naukę i pisma Ojców Kościoła i znakomitych pisarzów kościelnych.

Patrolować f. pilnować za pomocą patroli; wogóle pilnować, stać na straży.

Patron ł. Święty opiekun, Święty orędownik; Święty, czczony głównie w danym kraju lub mieście.

Patron ł. w starożytnym Rzymie patrycjusz w stosunku do klijentów i wyzwoleńców; obrońca prawny; wzór lub model, według którego robota ma być wykonana; wzór powycinany w desenie, używany przez malarzy pokojowych; ładunek do broni palnej.

Patronat ł. stosunek patrona do klijenta; przywilej przedstawiania biskupowi kandydata na beneficjum