Pajac w. Bajazzo, błazen.
Pajuk pers. pokojowiec sułtana tureckiego, także żołnierz z gwardji przybocznej sułtańskiej; pokojowiec na dworach możnych panów, towarzyszący pojazdowi konno, lub siedzący za powozem albo na koniu z przodu.
Pakiebot f. pośpieszny parowiec do przewożenia poczty, podróżnych i pakunków.
Pakkamer n. skład pak, towarów, bagaży, rzeczy.
Pakt ł. umowa, ugoda, układ pokojowy.
Paktol, rzeka niegdyś złotodajna w Azji Mn., przen. opływanie w bogactwa.
Paktować ł. układać się z kim.
Paladyn f. znakomity rycerz, towarzyszący panującemu; rycerz słynny ze swych rycerskich czynów; błędny rycerz, szukający przygód po świecie.
Palankin port. ozdobne nosze, zaopatrzone w dach i jedwabne firanki, lektyka niesiona przez 4—8 tragarzy, używana w Indjach Wschod. jako środek lokomocji.
Palatalizacja ł. miękczenie (spółgłosek) ob. Palatalny
Palatalny ł. podniebienny; spółgłoski P-e = podniebienne czyli miękkie, zmiękczone (np. ś, ź, ń i t. d.).
Palatyn ł. dawniej tytuł wysokich urzędników dworskich, pełniących urząd w najbliższem otoczeniu króla; w Polsce — wojewoda; na Węgrzech najwyższy dygnitarz państwowy, zastępca króla, ob. Pfalzgraf.
Palatynat ł. dawniej w Niemczech prowincja, podlegająca władzy palatyna.
Pale-ale a. (pel-el) jasne piwo angielskie.
Paleografja g. nauka o rodzajach pisma w starożytności, umiejętność odczytywania starożytnych napisów, rękopisów, dokumentów i t. p. oraz ich znajomość.
Paleolityczny okres g. wiek kamienny, najdawniejszy okres w dziejach rozwoju cywilizacyjnego ludzkości.
Paleontologja g. nauka o skamieniałych szczątkach zwierząt i roślin kopalnych.
Paleozoiczny, dotyczący zwierząt najdawniejszych epok gieologicznych.
Palestra g. korporacja obrończa sądowa w dawnej Polsce.
Palestrant g. członek palestry biegły w prawie, lub
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/313
Ta strona została uwierzytelniona.
PajPal
305
Słowniczek.20
