Offertorium ł. część Mszy Św., Ofiarowanie.
Officinalia ł. środki lekarskie dozwolone.
Officium ł. nabożeństwo; obowiązek, służba.
Ofiara ł. Sakrament Ciała i Krwi Pańskiej, Msza św.; dar; rodzaj podatku.
Oficer f. ogólny tytuł wyższych stopni wojskowych (od porucznika do gienerała).
Oficjalista ł. urzędnik prywatny; wyższa służba w większych gospodarstwach wiejskich.
Oficjalnie ł. urzędownie.
Oficjał ł. wikarjusz biskupi, któremu powierzone są sprawy sądowe; urzędnik skarbowy i pocztowy w Austrji.
Oficyna ł. osobny budynek mieszkalny, przybudowany do większego od strony wewnętrznego dziedzińca lub ogrodu; nazwa dawana drukarniom; także pracownia farmakologiczna.
Oficynalny środek ł. środek leczniczy objęty obowiązującą w kraju farmakopeją.
Ofiklejda g. wielki mosiężny dęty instrument muzyczny.
Ofir hebr. bajeczna kraina bogactw: złota, drogich kamieni i t. d.
Oftalmja g. zapalenie oczu.
Oftalmologja g. okulistyka, nauka o oczach w stanie zdrowia i choroby.
Oftalmoskop g. wziernik oczny, przyrząd do badania wnętrza oka.
Ohma prawo, siła prądu elektrycznego jest wprost proporcjonalna do siły elektrowobudzającej, a odwrotnie proporcjonalna do oporu całego pasma.
Oka ar. miara wagi, używana w krajach wschodnich = około 1¼ kilograma.
Okaryna w. gliniany instrument muzyczny dęty.
Okazja ł. sposobność, okoliczność sposobna, sprzyjająca czemu; O. wojenna = bitwa, potyczka.
Okcydentalny ł. zachodni.
Okseft a. wielka beczka na wino lub inne ciecze, zawierająca od 200 — 240 kwart.
Oksydacja g. utlenianie, proces łączenia się danego związku chemicznego z tlenem.
Oktant ł. ósma część okręgu koła.
Oktawa ł. ósmy djatoniczny stopień, powtórzenie tonu głównego; skala ośmiu
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/299
Ta strona została uwierzytelniona.
OffOkt
291
