Obdukcja ł. sądowo-lekarskie zbadanie zwłok, połączone z sekcją w celu stwierdzenia śmierci, jej rodzaju, przyczyny i warunków, wśród których nastąpiła.
Obedjencja ł. posłuszeństwo; w zakonach bezwarunkowe posłuszeństwo rozkazom przełożonego.
Obelisk g. wysmukła, czworoboczna, piramidalnie zakończona wysoka kolumna, wyciosana z jednej sztuki kamienia.
Objekcja ł. zarzut.
Objekt ł. przedmiot; cel; w zdaniu: wyraz, na który czynność słowa przechodzi.
Objektyw a. szkło objektywne, większa soczewka lupy, mikroskopu, przyrządu fotograficznego, zwracana ku rozpatrywanemu przedmiotowi, szkło przedmiotowe.
Objektywność a. Objektywizm ł. przedmiotowość; wydawanie sądu na podstawie znamion przedmiotu, bez uwodzenia się własnemi uprzedzeniami lub upodobaniami.
Objektywny ł. przedmiotowy, nie podlegający wpływom podmiotowych uczuć, nie zabarwiony indywidualnemi upodobaniami, zapatrywaniami i t. p.
Oblata ł. w dawnem prawie polskiem akt dosłownie wniesiony do ksiąg właściwych.
Oblig ł. przyznanie należności na piśmie, dowód zaciągniętego długu, rewers.
Obligacja ł. zobowiązanie, przyznanie długu na piśmie.
Obligacje ł. kredytowe papiery procentowe stwierdzające dług długoterminowy, stopniowo umarzane.
Obligato w. w muz. obowiązkowo.
Obligo w. w stosunkach kupieckich: zobowiązanie się, danie rękojmi, poręczenie.
Obligować ł. zobowiązywać, prosić usilnie.
Obój f. drewniany instrument muzyczny dęty.
Obol g. drobna starogrecka moneta.
Obscène f. nieprzyzwoity, wszeteczny.
Obsekwje ob. Egzekwje.
Obserwacja ł. badanie, śledzenie, dostrzeganie.
Obserwacyjny, spostrzegawczy, badawczy.
Obserwacyjny korpus ł. oddziały wojska na stopie wojennej, wystawione przez neutralne państwo
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/296
Ta strona została uwierzytelniona.
ObdObs
288
