Kontrować f. przeczyć, być przeciwnego zdania.
Kontrowersja ł. spór naukowy, kwestja sporna, roztrząsanie wątpliwości o wierze.
Kontrpróba, sprawdzenie głosowania jawnego, jeżeli wynik nie jest stanowczy, przez zamianę ról (np. ci którzy powstali, niech usiądą, a przeciwnicy niechaj powstaną).
Kontrreplika ł. odpowiedź na odpowiedź.
Kontrrewers ł. rewers wzajemny, równoważący otrzymany rewers na tę samą sumę i pod tą samą datą.
Kontrrewolucja f. rewolucja przeciw rewolucji, przewrót państwowy w celu zniesienia postanowień rządu rewolucyjnego lub obalenia tegoż rządu; ruch najczęściej antyliberalny, antyrepublikański.
Kontrsygnalizować f. odpowiedzieć na podany sygnał.
Kontrybucja ł. przymusowy podatek wojenny, nakładany jednorazowo na kraj przez zwycięzcę; odszkodowanie wojenne; zwrot kosztów wojennych.
Kontrybuent ł. płacący kontrybucję, wnoszący podatek kontrybucyjny.
Kontuar ob. Comptoir.
Kontumacja ł. niestawienie się na wezwanie sądowe; środki ostrożności zarządzone przez władzę lekarską przeciw zawleczeniu zarazy (nie przepuszczanie przez granicę kontumacyjną).
Kontur f. linja, stanowiąca granice przedmiotów; rysunek, przedstawiający kształt przedmiotu; zarys.
Kontuzja ł. uszkodzenie ciała (bez skaleczenia) wskutek uderzenia, upadku; stłuczenie; także obrażenie skóry wskutek naporu powietrza od przelatującej tuż kuli działowej; wstrząśnienie wskutek uderzenia piorunu.
Kontynent ł. ląd stały, szczególniej ląd stały europejski.
Kontynentalny system, zakaz przywożenia towarów angielskich wydany przez Napoleona I, zamknięcie lądu stałego Europy dla okrętów angielskich; blokada kontynentalna.
Kontyngens ł. obowiązek udziału w dostarczaniu; ilość wojska, jakiej dostarczyć mają miasta, prowincje lub kraj.
Kontynuacja ł. dalszy ciąg, przedłużenie.
Kontynuować ł. prowadzić jaką czynność w dalszym ciągu, ciągnąć dalej.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/217
Ta strona została uwierzytelniona.
KonKon
209
Słowniczek.14
