Kompars f. aktor, grający niemą rolę na scenie, figurant, statysta.
Kompartyment ł. część wynikła z symetrycznego podziału danej powierzchni, przedział (np. w szufladzie).
Komparycja ł. stawiennictwo stron przed sądem.
Kompas f. przyrząd z igłą magnesową, wskazujący strony świata (busola); zegar słoneczny.
Kompatrjota ł. współziomek, rodak.
Kompatura ł. okładka.
Kompendjum ob. Compendium.
Kompensacja a. kompensata ł. wyrównanie wzajemnych należności i pretensji; wynagrodzenie.
Kompetencja ł. zdolność do wyrokowania o czem; zakres działalności pewnej władzy.
Kompetentny ł. uprawniony; mający prawo rozstrzygać daną sprawę lub kwestję: biegły w czem, świadomy rzeczy.
Kompilacja ł. utwór literacki, którego treść poczerpnięta jest z kilku dzieł innych autorów; licha zbieranina z prac obcych bez podania źródła.
Kompilator ł. autor układający dzieła z prac innych autorów.
Komplanacja ł. układ pojednawczy, kończący spór między stronami w sądzie.
Kompleks ł. całość, zbitka, całokształt.
Kompleksja ł. skład ciała, temperament, usposobienie.
Komplement f. pochlebstwo, grzeczne słówka, wypowiadanie słów pochlebnych.
Komplet ł. ogół osób potrzebnych do załatwiania jakiej sprawy; zupełność naznaczonej liczby; pełny zbiór pewnych przedmiotów; całość.
Kompletny ł. cały, zupełny.
Kompletować ł. uzupełniać zbiór, dopełniać czem całość.
Komplikacja ł. zawikłanie, splątanie, złożoność, zbieg różnorodnych okoliczności plączących kwestję.
Komplot ł. sprzysiężenie, tajemny związek, spisek.
Komponować f. tworzyć, snuć z wyobraźni dzieło sztuki; zmyślać, opowiadać rzeczy zmyślone.
Kompost ł. nawóz z odpadków roślinnych i zwierzęcych zmieszanych z ziemią, wapnem i t. p.
Kompot f. owoce gotowane z cukrem
Kompozycja ł. utwór, dzieło
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/206
Ta strona została uwierzytelniona.
KomKom
198
