nijny dźwięków w muzyce; harmonijne zakończenie muzycznego okresu; czas przeznaczony dla pewnych stałych czynności (dla członków sądu, sejmu).
Kadet f. uczeń szkoły wojskowej kadeckiej; w marynarce: młodzieniec kształcący się na oficera floty.
Kadi t. sędzia u Turków.
Kadry f. komplet zapasowych oficerów i podoficerów, potrzebnych w razie zorganizowania oddziału wojska; żołnierze i oficerowie, mający obowiązek kształcić nowozaciężnych.
Kadryl f. taniec francuski.
Kaduceusz ł. laska Merkurego z wężami i skrzydłami; dawna laska herolda; symbol handlu i pokoju.
Kaduk, w dawnem prawie polskiem: spadek pozostawiony bez prawnych spadkobierców (przechodzący na rząd prawem kaduka); ludowe: djabeł, choroba padaczka.
Kafar n. przyrząd z windą do wbijania pali, baba.
Kahał hebr. zarząd wyznaniowy gminy żydowskiej.
Kaik t. długi, wązki, lekki statek turecki.
Kajak grenlan. rodzaj łodzi przykrytej stałem wiekiem z otworem na pomieszczenie wioślarza.
Kajmakan t. zastępca wielkiego wezyra; gubernator prowincji w Turcji.
Kajuta f. pokój na statku w głębi pod pokładem dla podróżnych.
Kajzersznit n. cięcie cesarskie, operacja chirurgiczna u położnic.
Kakao, owoce drzewa kakaowego, z których robi się czekolada.
Kakaowe masło, tłuszcz wytłaczany z nasion z drzewa kakaowego, używany na maści.
Kakofonja g. rozdźwięk, nieprzyjemny dźwięk; dysharmonja.
Kakosynteton gr. wyraz błędnie zestawiony.
Kalafonja g. rodzaj żywicy używany do pocierania smyczka i do innych celów.
Kalait cz. turkus, minerał, kamień szlachetny barwy jasnoniebieskiej.
Kalambur f. dowcipna gra wyrazów; dwuznaczny wyraz.
Kalamity, skrzypy drzewiaste kopalne, z których wytworzył się węgiel kamienny.
Kalander f. prasa cylindrowa z ogrzewanemi walcami do gładzenia sukna,
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/183
Ta strona została uwierzytelniona.
KadKal
175
