Giermanizacja ł. narzucanie niemczyzny, niemczenie.
Giermanizm ł. zwrot mowy, właściwy językowi niemieckiemu, użyty w innym języku.
Giermanowie n. nazwa przodków dzisiejszych niemców i ludów plemiennie im pokrewnych.
Giermańskie języki, narzecza ludów pochodzenia giermańskiego; języki: niemiecki, holenderski, flamandzki, szwedzki, duński, angielski.
Giermek węg. młody szlachcic, towarzyszący rycerzowi na wojnie.
Gierunek n. połączenie pod kątem prostym dwóch kawałków drzewa ściętych ukośnie.
Gierylasi hiszp. bandy zbrojne, złożone z pasterzy i kontrabandzistów, toczące na własną rękę wojnę podjazdową.
Giesty ł. ruchy członków ciała, towarzyszące mowie a często zastępujące ją.
Giestykulacja ł. używanie giestów, mimika.
Gieszpan: naczelnik komitatu na Węgrzech i w Siedmiogrodzie; żupan.
Gifes n. miejsce gdzie się zaczyna rękojeść szpady.
Gig a. bąk, rodzaj łodzi dwuwiosłowej; powozik dwukołowy, jednokonny, otwarty.
Gigant g. bajeczny olbrzym.
Gigrl, Gigerl, n. niby elegant, zwracający uwagę na siebie ubiorem przesadnie oryginalnym i uderzającem zachowaniem się.
Gigue f. (żig) stary francuski taniec o charakterze wesołym, muzyka do niego; ostatnia część nuty.
Gildja n. dawniej stowarzyszenie, cech; podział kupców w Rosji na dwie klasy: wyższą i niższą, stosownie do wysokości opłaty za prawo handlu; opłata za prawo handlu.
Gilosze f. ozdoby linijne wykonane sposobem mechanicznym, stanowiące tło druku, papierów wartościowych, akcji etc.
Giloszowanie f. sztuka rytowania, za pomocą specjalnego przyrządu, ozdób linijnych na kamieniu lub metalu.
Gilotyna f. przyrząd do ścinania głowy skazanemu.
Gilza n. dudka czyli rurka z cienkiej bibułki papieru, tektury etc., do wyrobu papierosów; tutka z metalu do ładunków broni palnej.
Gimnastyka g. ćwiczenie sił
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/135
Ta strona została uwierzytelniona.
GieGin
127
