Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/103

 EpiEpi 

95

---

Epiglotis g. nagłośnia, nakrywka krtaniowa, języczek.

Epigoni g. potomkowie; naśladowcy i propagatorzy wielkich idei gienjalnych poprzedników, mniej zdolni niżeli ich poprzednicy.

Epigraf g. napis, dewiza, sentencja, godło.

Epigrafika g. nauka o odczytywaniu dawnych napisów na murach, kamieniach, pomnikach.

Epigramat g. krótki dowcipny napis; krótki lekki wiersz dowcipny, fraszka.

Epika g. poezja epiczna.

Epikureizm g. nauka filozofa greckiego Epikura o pokładaniu szczęścia w spokoju duszy i rozumnym użyciu przyjemności życia, następnie pojęta jako hołdowanie uciechom zmysłowym.

Epikurejczyk g. człowiek hołdujący uciechom zmysłowym.

Epilepsja g. wielka choroba, padaczka, choroba Św. Walentego.

Epilog g. zakończenie mowy, poematu, powieści i t. p.; domówienie zawierające wyjaśnienie niektórych szczegółów.

Epinicjon g. pieśń zwycięska.

Epipedometrja g. nauka mierzenia płaszczyzn.

Episjer, ob. Epicier.

Episkopalny kościół g. panujący w Anglji kościół, na czele którego stoi monarcha i biskupi.

Episkopat g. wyświęcenie na biskupa; władza biskupia.

Epistoła g. list; czytanie podczas Mszy św. ustępu z Pisma św., najczęściej z listów apostolskich; utwór poetyczny w rodzaju listu.

Epitafjum g. napis na nagrobku; nagrobek.

Epitalamjum g. pieśń weselna, wiersz ku uczczeniu państwa młodych.

Epitet g. określenie przymiotnikowe lub rzeczownikowe mające rzecz lub imię lepiej określić; niekorzystny przydomek dawany komuś.

Epizod g. ustęp w mowie, w poemacie; opis zdarzenia zbaczający od głównego przedmiotu; ustęp z powieści, z historji, wtrącony, nienależący do głównej akcji.

Epizodyczny g. opis dodatkowy, wtrącony, nie należący do głównego przedmiotu.

Epizootoja g. zaraza na bydło, pomorek.