nietolerancję i fanatyzm, wywołany sporami i wojnami religijnemi, poczęła być znowu krępowaną i niewoloną. Myśl, wtłoczona przemocą do ciasnych ram, musiała zamilknąć. Jad zatruł i sparaliżował ją, pozbawiając możności twórczej. Walka, pozbawiona już częstokroć resztek ludzkości, stawała się coraz bezwzględniejszą, a obie strony prześcigały się w okrucieństwie.
Ze szczególną zaciekłością rzucono się na książki. W barbarzyńskim wandalizmie niszczono je, palono, prześladowano nowoukazujące się, nakładając nieubłagane więzy na każdy przejaw myśli. Nic też dziwnego, że książka poczęła się kurczyć; malała ilość wydań, a te, które pojawiały się, odbiegły daleko od pięknych gustownych dzieł epoki Odrodzenia.
Obniżenie polotu treści i wyglądu zewnętrznego dotknęło również i drukarstwo i, — trzeba dopiero ożywczej iskry wieku Oświecenia, by znów zaczęło dążyć do dawnej świeżości.
Strona:M. Arct - Piękno w książce.djvu/29
Ta strona została uwierzytelniona.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/60/M._Arct_-_Pi%C4%99kno_w_ksi%C4%85%C5%BCce.djvu/page29-1024px-M._Arct_-_Pi%C4%99kno_w_ksi%C4%85%C5%BCce.djvu.jpg)