Strona:Ludwik Stanisław Liciński - Halucynacje.djvu/82

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

I popełniłem największą zbrodnię, bowiem pocałunek mój dobijał w nim resztki twórcy.

∗             ∗

Lecz ty nie całuj, o publiczności! Nie zabijaj i nie całuj, bo zaiste! ani twój pocałunek uśmiechu, ani uśmiech pocałunku nie zabije.