Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/98

 Zbliżył się spokojnie do hrabiego l stanął przed nim w postawie wyczekującej.
 — Rinaldo — przemówił Roland — pamiętasz o czem ci mówiłem wczoraj wieczorem?
 — Mam dobrą pamięć, jasny panie, Jaśnie pan mówił mi o powrocie swego brata i o małej przykrości, jaką ma z tego powodu.
 — Mówiłem także; że będziesz mi potrzebny.
 — Przyszedłem właśnie — oświadczył poprostu Rinaldo, z odcieniem dumy w głosie.
 — W ciągu tygodnia — podjął Roland — nie będzie w tym domu innego pana, prócz mnie.
 — Tak prędko? — zauważył powiernik, — Zdaje mi się, jaśnie panie, żeśmy to przygotowywali na później.
 — Zmieniłem zamiar — oświadczył krótko Roland.
 — W takim razie wypada nam już tylko zastanowić się nad środkiem uczciwego pozbycia się młodzieńca.
 — O to mi właśnie chodzi.
 — Mamy tu najpierw: całkowite i ostateczne usunięcie zawady...
 — Nie, nie chcę rozlewu krwi...na teraz przynajmniej.
 — Zaprzeczenie okazanym dowodom?
 — Być może.
 — Zeznania kilku pewnych ludzi, których obowiązuję się dostarczyć?
 — Pomyślimy o tem, Tymczasem wybierz się: pójdziesz ze mną, Trzeba przedewszystkiem pozyskać człowieka, w którego rękach znajduje się tajemnica urodzenia Manuela, Co się tyczy Cyrana, który sprowadził mi na kark tę śliczną awanturę, zajmiemy się nim później.
 — Dokąd idziemy?