Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/82

 — Nie myślę o tem bynajmniej.
 — W testamencie, prócz spraw pieniężnych, znajduje się jeszcze co innego.
 — Cóż się znajduje?
 — Jedno straszne wyznanie!
 — Straszne? Dla kogo straszne?
 — Dla ciebie!
 — Dla mnie?
 — Tak, Nie pytaj więcej i, dbając o własną spokojność, pozostaw w spokoju testament.
 — Ależ nareszcie — napierał hrabia, silnie podrażniony, a zarazem i zatrwożony wyznaniami, poza któremi domyślał się pogróżki — gdybyś... gdybyś żyć przestał, coby się stało z testamentem?
 — Nie kłopocz się o to. Wypadek ten przewidziałem.
 Roland przypatrywał mu się w milczeniu, wzrokiem niepewnym.
 — Kochany hrabio — zakończył Cyrano, wyciągając doń rękę — wszystko, coś usłyszał ode mnie, nie bez celu było powiedziane. W życiu twem spełnić się ma wkrótce akt ważny, uroczysty; zawczasu zatem, jeszcze przed zaznajomieniem cię z odnośnemi faktami, chciałem wiedzieć; czego mogę spodziewać się a czego obawiać po twem sercu? Ciekawość moja już zaspokojona.
 — Co masz mi jeszcze do powiedzenia?
 — Dowiesz się o tem jutro.
 — Jutro?
 — W majem mieszkaniu, Czy mogę liczyć na twoje odwiedziny? —
 — Najzupełniej. O dziesiątej do twych drzwi zapukam.