Strona:Ludwik Gallet - Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac.djvu/445

 —Panie starosto!—odważyła się prosić Zilla—czy pozwolisz mi odwiedzić Manuela? Bardziej, niż kiedykolwiek, potrzebuje on pomocy i pociechy,
 — Dziś mogę ci udzielić tej łaski, Weź to.
 I Jan de Lamothe podał cygance kartę, otwierającą wstęp do Chatelet.
 Właśnie w chwili gdy Manuela z trudem przywrócono do przytomności, zjawiła się przy nim Zilla.
 Na widok jej ani jeden wyrzut z ust mu nie wybiegł. Przepędziła całą godzinę przy łóżku, na którem go złożono; ukorzyła się, wylewała łzy, żebrała przebaczenia — mówiła wreszcie wiele o Gilbercie i o tem, że z uczucia swego czyni ofiarę.
 Pożegnała ukochanego słowami:
 — Nie trać nadziei! Żyj! Ocalę cię!
 W tym czasie czcigodny Jan de Lamothe opuścił swój gabinet, udał się na ulicę Św. Pawła i kazał oznajmić się hrabiemu de Lembrat, który tylko co powrócił z pałacu Faventines.
 Bez żadnych wstępów powtórzył słowa Zilli.
 Bez żadnych też wstępów oświadczył Rolandow:
 — Oskarżenie zwrócone jest przeciw panu,
 Hrabia uśmiechnął się wzgardliwie.
 — Po tych ludziach wszystkiego spodziewać się można. Muszę cię jednak objaśnić, kochany starosto, że między tym Ben Joelem i Cyranem istniała zadawniona uraza. Cygan zapragnął pewnie wyrównać teraz rachunki, a godnej jego siostrzyczce bardzo jest na rękę rzucić odpowiedzialność za to na mnie. Zresztą, czy ta wiadomość potwierdza się.Czy Cyrano został naprawdę zamordowany?
 — Od chwili, gdy wyjechał, nie widziano go w zajeździe.
 — To niczego nie dowodzi. Znamy wszyscy jego usposobienie awanturnicze; mógł był łatwo wybrać się w dalszą drogę, nie uprzedziwszy nikogo.