Ta strona została przepisana.
plecione bułeczki od spodu oprowadzone kołem, na wierzchu przepasane na krzyż i w miejscu gdzie się krzyż przecina, przylepiony jest kutas z ciasta, niby szyszka sosnowa. Sosna w starożytności była drzewem poświęconem Cybeli; znaczenie tego drzewa było falliczne; w symbolice frygijskićj szyszka (nux pinea, konos) przy ślubach zastępowała miejsce jabłka granatu, występującego w bajce o Junonie. Siła produkcyjna u Trygijczyków wyobrażała się w postaci sosny z szyszkami.[1] Rzymianie przed Cybelą swoją postawili byli w Pantheonie drzewo sosnowe, odlane z miedzi. Ani róg Amalthei, ani thyrs Bachusa nie obeszły się bez szyszki sosnowéj. Drzewo to poeci przezwali pronuba pinus, jak je zwie nawet nasz Klonowicz.
- ↑ Szyszka, samém brzmieniem swojém, dowodzi tego, że słowo to musi oznaczać płodność. Su, po sanskr. znaczy zapładniać; sulai, suyalai; zapładnia. Stąd pochodzą wyrazy: łac. sus, maciora; gr. us, sos. Stąd nasz wyraz suka. Stąd słowo gr. Ystera, zamiast Systera macica. Stąd szyszki, na sośninie, jedlinie, jodłowcu, jako nasienniki, jako symbola płodności; stąd sykos, figa, takoż symbol weselny Greków, a ficus indica jest drzewem życia u Braminów, (Banian); gdzie indziéj jabłoń (takoż jabłko granatowe), palma, oliwa, topola (populus indica) wyobrażały to drzewo mystyczne. Na ciastach wielkanocnych lud Ukraiński przylepia także szyszkę, dla tego zapewne, że pieką się one w święto wiosenne, kiedy natura się odradza, kiedy wszystko budzi się do życia; Kollar utrzymuje, że baba nasza, wielkanocna, poszła od baby, wyobrażającéj zimę, którą, par contumace, topią i rzną, za nadejściem wiosny, jak już było o tém wyżéj.
