ogłoszone drukiem, bardzo można się domyślać z ich treści, że nie pominęły nikogo, używającego opinji dobrego Polaka w każdem województwie, a nawet w powiecie. Był to bowiem rodzaj odezw prywatnych, zachęcających do udziału w ruchu powstańczym. Wiedział z doświadczenia najwyższy naczelnik, że drukowana odezwa nie tyle robi wrażenia na umyśle osób, wyższe zajmujących stanowisko, co poufne przemówienie i zachęta. Po bitwie Racławickiej, która była tak świetnym prologiem rozpoczynającej się walki na śmierć lub życie, uczuł Kościuszko potrzebę porozumienia się z narodem na szeroką skalę. Najprzód tedy z obozu pod Bossutowem, gdzie najdłużej się zatrzymał z powodu organizacji świeżo zebranych wójsk, rozsyłał liczne odezwy i prywatne listy. Pierwsze najczęściej układał Aleksander Linowski, następnie Niemcewicz, lub Ignacy Potocki. Były to jakby prelekcje, nauczające naród reform rewolucyjnych i wkazujące jak się ma brać do nich, jak je przeprowadzać i bronić. Owa reorganizacja starej republiki, w chwili potrzeby gorącej
