Strona:Lucjan Siemieński-Listy Kościuszki.djvu/42

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

majora Kosmowskiego stanął w Konstantynowie, i ztamtąd datowany jego bardzo lakoniczny raport, a raczej „Excerpt[1]) z raportu“, ogłoszony w dodatku „Gazety wolnej Warszawskiej“, gdzie czytamy:

„Na dniu 18. (właściwie 17.) bieżącego miesiąca, wojsko moskiewskie pod komendą jenerała Suworowa w przeważającej liczbie wojska Rzeczypospolitej atakowało pod Krupczycami Odpór w tym dniu mężnie był dany od naszych, ze znaczną nieprzyjaciół stratą i z porządną wojska naszego ku Brześciowi

  1. Myli się Sierakowski w tym raporcie co do daty: Bitwa pod Krupczycami trwała przez cały dzień 17. września. Sierakowski maszerując całą noc, dopiero kolo dziesiątej zrana stanął w Brześciu, zkąd chciał wyruszyć następnej nocy, około 10 wieczór, ale pozostał przez tę noc do rana, to jest do dnia 19., i to stało się przyczyną jego klęski. Nie chciałbym posądzać, lecz jak wnoszę, te dwie daty 18. i 19. września dla tego postawione są obok, aby pokazać niepodobieństwo uniknienia powtórnego napadu Suworowa. Zresztą Suworow dopiero nazajutrz po bitwie pod Krupczycami ściągnąć mógł na noc pod Brześć i stanąć obozem o milę od miasta.