Sommer[2] powiada, że „naukowem założeniem możliwie skutecznego zwalczania zbrodni i istotnem zadaniem antropologii kryminalnej jest metodyczne badanie umysłowego i cielesnego stanu występnej jednostki, dokonane wszystkimi pomocniczymi środkami morfologii, fizyologii, psychologii i psychopatologii, jak niemniej zbadanie występnego działania w związku z osobowością przestępcy przy uwzględnieniu zewnętrznych wpływów i okoliczności“. Nowoczesna psychopatologia sądowa rozpatruje tak bieg czynności umysłu przestępcy, jak również jego występne działanie i w tem właśnie różni się ona zasadniczo od opinii publicznej, dla której miarą umysłowego stanu każdego zajmującego ją zbrodniarza jest wyłącznie jego występne działanie. Tak n. p. w pewnym przypadku zaszłym przed 10 laty, a tyczącym się mężczyzny, dokniętego alkoholowem obłąkaniem i na tem tle wybuja łem urojeniem niewiary małżeńskiej, który pozbawił ży-
- ↑ Napisem tym chcę wyrazić, że zamiarem moim jest omówić czyny występne osób dotkniętych wrodzonem niedołęstwem umysłu, za które pociągnięto je do odpowiedzialności sądowej, ponieważ ich anormalny stan umysłowy nie był jeszcze stwierdzony w sposób wymagany postępowaniem sądowem.
- ↑ Kriminalpsychologie Lipsk 1904.
