wiada o groźbie swej matce a ta nie pozwala mu żadną miarą przyrzec małżeństwa z córką „dziadówki“. Wrzekomo z namowy swej matki zakrada się Józef pewnej nocy przez okno do starej komornicy i zadławia ją, poczem, gdy ofiara przestała już charczeć i oddychać i już nie żyje, obcuje płciowo z świeżemi jej zwłokami.
W przypadku powyższym uderza znowu niestosunek pobudki a czynu, nadto podniecenie płciowe po dokonaniu morderstwa, znajdujące swe ujście w nekrofilii.
11. Przypadek. Władysław S. 23-letni parobek, nieznacznie umysłowo przytępiony pozbawia życia 30-letnią Maryę N., którą spotyka w pobliżu leżącą na trawie upojoną wódką. Depcząc po ciele jej obutemi nogami, łamie jej wielokrotnie niemal wszystkie żebra. Czynu tego dopuszcza się za namową swej krewnej, która mu za zabicie Maryi przyrzekła zapłacić jednę koronę. Ponieważ, jak już wspomniałem, Władysław był tylko nieznacznie przytępiony umysłowo, przeto za czyn swój odpowiadał w obec trybunału przysięgłych, który uznał go winnym zbrodni zabójstwa.
Z pozostałych przypadków stwierdzonego badaniem wrodzonego niedołęstwa umysłu, z którymi miałem sposobność zapoznać się w mojem urzędowaniu, nie budzi żaden szczególniejszego zajęcia. Powodem dochodzeń sądowych w przypadkach tych były co do częstości najpierw zgwałcenia nieletnich dziewcząt względnie shańbienia, potem podpalenia, rabunek, wreszcie kradzieże.
1. Kriminalpsychologie Lipsk 1904. 2. Handbuch der Geisteskrankheiten. Lipsk 1878, 3. Grundriss der Psychiatrie. Lipsk 1900. 4. Traité des maladies mentales i De l’heredité morb. progress. 5. Über Kontrast-Träume, Arch. für Kriminal-Anthropologie T. 28. 1907. 6. Etud. méd.-lég. sur les attentats aux moeurs. Paryż 1878. 7. Prakt. Handb. d. gericht. Med. Berlin 1875. 8. Lehrb. d. gericht Med. Lipsk 1897 9. Sexuelle Impotenz Berlin 1891.
