Strona:Leblanc - Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem.djvu/135

pokoju. Po chwili poszukiwania portier odrzekł bardzo zdziwiony:
 — Ależ panie, pan się wyprowadził z tego pokoju...
 — Ja? — Jakto?
 — Dziś rano pański przyjaciel wręczył nam list...
 — Jaki przyjaciel?
 — Jeden pan który nam przyniósł list od pana... Zaraz, pański bilet wizytowy przy nim dołączony. Oto są.
 Wilson je wziął. Był to naprawdę jeden z jego biletów wizytowych, a list pisany naprawdę jego pismem.
 — Boże miłosierny! — szepnął — a to sztuka!... — zagadnął niespokojny.
 — A rzeczy?
 — Pański przyjaciel je zabrał.
 — Ah! i wyście je wydali?
 — Tak, bo pańska karta do tego upoważniała.
 — Doprawdy... doprawdy...
 I poszli obadwaj na traf szczęścia przez Pola Elizejskie, powolni i milczący. Złote słońce jesienne oblewało aleję. Powietrze było łagodne, lekkie.