Strona:La Rochefoucauld-Maksymy i rozważania moralne.djvu/96

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

nigdy nie popełniają błędów: ta sama miłość własna, która ich zazwyczaj oślepia, oświeca ich wówczas i daje im sąd tak trafny, iż każe im usunąć lub przekształcić najdrobniejszą rzecz naganną.

495.

Młodzi ludzie wchodzący w świat powinni być nieśmiali lub roztrzepani: chłód i pewność siebie łatwo trącą niegrzecznością.

496.

Spory nie trwałyby tak długo, gdyby brak słuszności był tylko po jednej stronie.

497.[1]

Na nic kobiecie młodość bez urody, ani uroda bez młodości.

498.

Są ludzie tak letcy i puści, że równie dalecy są od posiadania prawdziwych wad, jak od rzetelnych przymiotów.

499.

Nie liczy się zwyczajnie kobietom pierwszego błędu, aż kiedy popełnią drugi.

500.

Są ludzie tak przepełnieni sobą, że, kiedy są zakochani, znajdują sposób zajmowania się swoją miłością, a nie jej przedmiotem.

501.

Miłość, choć tak przyjemna, milszą jest jeszcze przez sposoby w jakie się objawia, niż przez siebie samą.

502.[2]

Mało dowcipu przy zdrowym rozumie mniej znuży, niż wiele dowcipu przy spaczonym sądzie.

  1. Méré: „Młode kobiety mają niedosyć rozumu, a stare niedosyć urody”.
  2. dowcipesprit, inteligencja.