Ta strona została uwierzytelniona.
| KSIĘGA DRUGA: O PIELGRZYMSTWIE |
||
| Ciebie nie dziwi rozmach burzy | 79 | |
| Modlę się znowu, o Dostojny | 81 | |
| Ja jestem wciąż ten sam, co klęczy | 83 | |
| O Wieczny Ty, Tyś się ukazał mnie | 87 | |
| Modlitwa moja nie bluźnierstwo znaczy | 88 | |
| Jego troskliwość dla nas jest jak cios | 89 | |
| Zgaś moje oczy: ja Cię widzieć mogę | 90 | |
| Przed Tobą dusza moja jak niewiasta | 91 | |
| Ty jesteś dziedzic | 92 | |
| Ty dziedziczysz zieleń bez końca | 93 | |
| Jam tylko jeden z Twych maluczkich zgoła | 96 | |
| Lecz choć od siebiekażdy się wyrywa | 98 | |
| Ty jesteś Starzec, Mistrz oporny | 99 | |
| Przeczuwające idą słuchy | 100 | |
| Wszyscy, co Cię poszukują, oszukują Cię | 101 | |
| Gdy przedmiot jakiś z okna spadł | 102 | |
| Pokorę masz na myśli | 104 | |
| Na wsi tej skraju jest ostatnia chata | 106 | |
| Czasem ktoś nagle wstanie od wieczerzy | 107 | |
| Obłęd jest nocnym strażnikiem i trwa | 108 | |
| Czy o tych świętych Ty, o Boże, wiesz? | 109 | |
| Ty jesteś Przyszłość przed nami rozpięta | 112 | |
| Ty jesteś Klasztor pod wezwaniem Ran | 113 | |
| Królowie świata postarzeli | 115 | |
| Wszystko znów będzie wielkie i potężne | 116 | |
| Ty będziesz wielki też. Większy, niż człek | 117 | |
| Nie będzie ciszy w domach ludzkich | 118 | |
| Takbym chciał do Cię iść: pod obce progi | 119 | |
| Boże, pielgrzymów tłumem chcę być tam | 120 | |
| Za dnia Tyś głucha jest pogłoska | 121 | |
| Ranek pielgrzymi. Z owych twardych leży | 122 | |
| Już berberysy dojrzały czerwone | 127 | |
| Nie bój się, Boże. Oni mówią „moje“ | 128 | |
| Skarbie, głęboko Cię kopię noc całą | 130 | |
