Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/474

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
462

wołując się w modlitwach do Najświętszej Panny jako do cudownej lekarki i „uzdrowienia chorych,“ przyznaje Jej i ten z pomiędzy licznych przymiotów, których całe Chrześciaństwo odbiera codzienne i opiekuńeze dowody, i w których pokłada ostateczne nadzieje. Jakoż widzimy, iż, począwszy od pierwszych wieków odkupienia, tak święci Pańscy jak i Ojcowie kościoła i wierni, w cudowny ratunek Najświętszej Panny w chorobach ciała wierzyli. Święty Jan Damian nazywa Matkę Boską „zbawienném lekarstwem wszelkie choroby gcjącém“ - Świątobliwy Jan Trytemiusz, mówiąc o Matce Zbawiciela, wyraża się: „iż Marya leczy zadawnione blizny ciała“. Odwołując się zaś do sumienia powszechnego znajdziemy tak w uczuciu tych, którzy dziś żyją, jak i w podaniach Ojców naszych, że zawsze w chorobach, cierpieniach i boleści niezawodnej w miłosierdziu Najświętszéj Panny doznawali pomocy. Drugim powodem zajęcia się Najświętszej Panny zdrowiem chorych, do Niej się uciekających, jest ten: że nader często cierpienia, boleści i choroby ciała lub też strata drogich nam osób są niebezpiecznemi d1a nas pokusami, i łatwo zachwiewają wiarę i nadzieję w małodusznych synach ziemi. Dla tego Najświętsza Panna