Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/36

24

będą, a milczenie Twoje, o Panie i Zbawicielu mój, zamknie milczeniem usta moje!
 Stanę pod krzyżem! gdy mnie ludzie prześladować będą, a bicze, któremi ubiczowano najświętsze ciało Twoje, ubiczują obrażoną miłość własną moją!
 Stanę pod krzyżem! gdy niedostatek dokuczać mi będzie, a ubóstwo Twoje nauczy mnie błogosławić ubóstwo moje!
 Stanę pod krzyżem! gdy złe myśli niepokoić mnie będą, a ciernia korony Twojéj rozproszą złe myśli moje!
 Stanę pod krzyżem! gdy złe żądze porusza serce moje, a widok Twój, o Panie i Zbawicielu, zwycięży nad pożądliwością ciała mego!
 Stanę pod krzyżem! gdy mnie ludzie krzywdzić będą, a modlitwa Twoja: „Ojcze, odpuść im!” nauczy mnie odpuszczać krzywdy moje!
 Stanę pod krzyżem! gdy pamięć grzechów moich rozpacz we mnie obudzi, a słowa coś wyrzekł do łotra dobrego, powrócą mi nadzieję!
 Stanę pod krzyżem! gdy mnie świat i ludzie odtrącą od siebie, a słowa coś wyrzekł do Matki Twojéj, pocieszą osierociałą duszę moję!
 Stanę pod krzyżem! gdy ciemno w duszy