Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/350

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
338

Boga-Człowieka, Marya boleść Boga-Syna, Marya - jako dziecko ukrzyżowanego Boga- Człowieka podziela radość z odkupienia rodu ludzkiego - Marya Matka Boga- Człowieka precee nad umarłem dzieckiem swojém! Najsłodszy Zbawiciel świata na krzyżu dokonał dzieła zbawienia naszego - na krzyżu tylko, ale na krzyżu obok Jezusa, każdy z nas zbawienie swoje dokona - ale chciał Jezus wszystkie boleści, swoją poświęcić boleścią, abyśmy w cierpieniach naszych, zawsze wzór i siłę w cierpieniach Jego znaleśó mogli! a poświęciwszy wszystkie cierpienia, na wszystkich władzach duszy i zmysłach ciała - sam przez się poświęcił najdotkliwsze cierpienie, przez jakie serce ludzkie przechodzić może, cierpienie macierzyństwa - przez Matkę i w Matce swojéj! - Musiała Marya tak kochać, jak żadna matka kochać nie wydoła - aby tak cierpieć, jak żadna matka cierpieć nie może! - Biedna Matko, coś utraciła dziecie serca miłości Twojéj - kto cię zrozumi - kto Cię pojmie - kto Cię pocieszy! Ach ta, która wszystkich matek boleści nosiła w sercu swojém! O gdy dziecię twoje wesołe i zdrowe, piękne i dobre - zanieś je do dziecka Nazaretańskiego, niechaj się bawi z dzieciątkiem Jezus, a ty opodal z Maryą - ciesz się - błogosław, kochaj je, ale pamiętaj- że kiedy