Przejdź do zawartości

Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/229

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
217
STACYA XIV.
Ciało Jezusa do grobu składają.
Co jest com więcéj miał uczynić winnicy mojéj, a nie uczyniłem jéj?
Isai 5.
V. Chwalimy Cię Panie i błogosławimy Cię.
R. Boś przez krzyż Twój św., świat odkupił.

Oto tą ostatnią stacyą kończymy to nabożeństwo drogi krzyżowéj. Stańmy z sercem pełnem żałości, nad tym grobem do którego złożono najświętsze Zbawiciela naszego ciało. Widok śmierci i grobu, zawsze i wszędzie zbawienne myśli w sercu naszem obudzaćby powinien. Ale cóż powiemy patrząc na śmierć Zbawiciela, jakież uczucie przy grobie Jego serce nasze napełniaćby powinno. Któż tu w tym grobie spoczywa? Bóg- Człowiek! Zstąpił z Nieba w najczystsze panieńskie wnętrzności, jakby w grób jaki, zaledwie się narodził, złożono Go w żłóbku, zdjęty z krzyża w grobie był położony, a z tego grobu już nie umarły, ale żywy zmartwychwstał. Wstąpił na niebiosa, ale i na ziemi pozostał, i jakby w grobie miłości ukrył się w przenajświę-