Strona:Król Cyganerji; Znakomity Gaudissart; Bezwiedni aktorzy.djvu/154

niejszą kobietę w Paryżu: miała całe miasto, zadowoliła się mężem.
 — Co dostojni panowie rozkażą? spytał jowialny administrator, widząc dwóch przyjaciół i imitując Fryderyka Lemaitre.
 Teodor Gaillard, niegdyś inteligentny człowiek, zgłupiał w końcu tkwiąc wciąż w jednem środowisku; zjawisko nierzadkie w Paryżu. Główny jego wdzięk polegał na przeplataniu rozmowy powiedzeniami z modnych sztuk, wygłaszanemi akcentem sławnych aktorów w tych rolach.
 — Przychodzimy się poweselić, odparł Leon.
 — Jeszcze, młodzieńcze! (Odry w Pajacach).
 — Słowem, rzecz jest pewna: mamy go, rzekł w formie konkluzji człowiek obecny w gabinecie.
 — Czyś pewien tego, ojcze Fromenteau? spytał Gaillard. Oto już jedenaście razy mamy go wieczór, a rano ci się wymyka.
 — Cóż pan chce? jeszcze nie widziałem takiego dłużnika; to istna lokomotywa: zasypia w Paryżu a budzi się w Seine-et-Oise. To istny wytrych.
 Widząc uśmiech na ustach Gaillarda, dodał: — Tak się mówi w naszej branży. Przyskrzynić człowieka, nakryć go, znaczy areszto-