Strona:Król Cyganerji; Znakomity Gaudissart; Bezwiedni aktorzy.djvu/126

 — Przypuszczam, rzekł Gaudissart, że pan musi mieć wnuki.
 — Bardzo, odparł Margaritis.
 — Więc niech pan zaabonuje Gazetę dla dzieci, siedem franków rocznie.
 — Niech pan weźmie moje dwie beczki wina, a ja biorę abonament Dzieci, to coś dla mnie, to ładna myśl. Eksploatacja intelektualna, dziecko?... czyż to nie jest człowiek przez człowieka, co?
 — Ma pan słuszność, rzekł Gaudissart.
 — Mam słuszność.
 — Przyrzeka mnie pan tedy poprzeć w powiecie?
 — W powiecie.
 — Mam pańską aprobatę?
 — Ma pan.
 — A więc biorę pańskie dwie beczki wina, za sto franków....
 — Nie, sto dziesięć.
 — Niech będzie sto dziesięć, ale sto dziesięć dla filarów nowej religji, a sto dla mnie. Przeprowadziłem panu tę sprzedaż, należy mi się od pana komisowe.
 — Z pana tęgi komisarz!
 — Pyszny kalambur. Kapitalne, komisarz, kapitalne.
 — Ja już taki jestem, rzekł warjat. Chce pan obejrzeć moją winnicę?