Strona:Król Cyganerji; Znakomity Gaudissart; Bezwiedni aktorzy.djvu/117

 — Wróćmy do naszej sprawy, rzeki Gaudissart.
 — Jesteśmy przy niej, odparł warjat. Moje wino jest kapitalne, kapitalne ma tę samą etymologję co kapitał, otóż pan właśnie mówisz o kapitale... hę? caput, głowa, czoło: to wino, to czoło Vouvray, wszystko się wiąże z sobą...
 — Tak więc, podjął Gaudissart, albo pan zrealizował swoje kapitały intelektualne...
 — Zrealizowałem. Chce pan tedy wziąć moje dwie beczułki? dałbym panu dogodne spłaty.
 — Nie, ja mówię, rzekł Gaudissart, o Ubezpieczeniu kapitałów intelektualnych i premji na życie. Wracam do mego wywodu.
 Warjat uspokoił się, wrócił do poprzedniej pozy i spojrzał na Gaudissarta.
 — Powiadam, drogi panie, że, jeżeli się panu zdarzy umrzeć, kapitał będzie wypłacony rodzinie bez trudności.
 — Bez trudności.
 — Byle nie zachodził wypadek samobójstwa...
 — Nie, panie. Wiadomo panu, że samobójstwo jest aktem zawsze łatwym do stwierdzenia.
 — Kwestja sporna.
— We Francji, rzekł warjat. Ale...
 — Ale zagranicą, podjął Gaudissart. A więc, proszę pana, aby skończyć z tym punktem, powiem panu, że zwyczajna śmierć za granicą oraz śmierć na polu bitwy znajdują się poza...