Strona:Kornel Makuszyński - Rzeczy wesołe.djvu/107

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
87
STARY MĄŻ

i serdecznie, skinął mu przyjaźnie głową i rzekł zdumionemu człowiekowi tylko dwa słowa:

— Wiem wszystko...

Głos mu wtedy drżał i stary mąż miał w sobie dostojność apostoła.



Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Kornel_Makuszyński_-_Rzeczy_wesołe.djvu/107&oldid=3603900”