Strona:Korczak Janusz - O gazetce szkolnej.djvu/14

 Mogę podać kilka tematów, ale uprzedzam, że nie podaję ich, jako wzór, tylko jako przykład. Więc: 1) moja przygoda tramwajowa; 2) jak zabłądziłem (w lesie albo w mieście); 3) mój ciekawy sen; 4) cobym zrobił, gdybym wygrał miljon marek; 5) kogo często spotykam na ulicy w drodze do szkoły; 6) co mnie najbardziej złości; 7) pięć najładniejszych imion męskich i żeńskich; 8) cobym robił, gdyby mi wolno było robić wszystko, co chcę; 9) projekt koncertu szkolnego; 10) idealna szkoła.
 Tematy: czwarty, szósty i siódmy nazywają się pytaniami ankiety. W Ameryce ankiety są bardzo rozpowszechnione. Na niektóre pytania ankiety otrzymywano tysiące odpowiedzi.
 Istotnie, jest rzeczą ciekawą, jakie imiona najbardziej się ludziom podobają, jakie wady i zalety uważają za najważniejsze, co ludzi najbardziej gniewa, co uważają za szczęście, który z popularnych autorów ma najwięcej zwolenników. — Przed wojną jedno z pism ogłosiło ankietę, jaka z powieści polskich najbardziej się podoba; okazało się, że „Ogniem i mieczem“ Sienkiewicza.
 Czasem wychodzą z tego bardzo ciekawe rzeczy, czasem śmieszne. Naprzykład, w jednej szkole pytałem się, czem kto chciałby być. Jeden chciał być doktorem, jeden nauczycielem, inny inżynierem, a Józio napisał, że chce być czarodziejem. Zaczęli się śmiać. Niewiadomo było kto to napisał, bo kartki były bezimienne. Więc zapytałem się, kto to napisał: jeżeli chce, żeby się przyznał. Józio wstał: „Ja napisałem“. — Czy na żarty? — Wcale nie: pytanie było — nie: czem kto będzie albo czem może być, tylko: czem chce być. — Józiowi przyznano przez głosowanie nagrodę, i dzięki niemu zdobyliśmy bardzo ciekawy temat do następnej ankiety: „Cobym zrobił, gdybym był czarodziejem?“
 Raz na pytanie: „Co mnie najbardziej gniewa?“ — je-