Ta strona została skorygowana.
ROZDZIAŁ XXVIII.
wydany w Mekce — zawiera 88 wierszy.
DZIEJE.[1]
W imie Boga litościwego i miłosiernego.
1. T. S. M. Te głoski są znakiem księgi prawdy.
2. Dla nauki wiernych, opowiem ci niektóre prawdziwe zdarzenia z dziejów Mojżesza i Faraona.
3. Faraon podniosłszy się w pychę na Egipskim tronie, podzielił lud swój na różne części[2], a będąc samowładcą, zaczął ich osłabiać, rozkazał zabijać synów, oszczędzając tylko córki. Był to człowiek przewrotny[3].
4. Chciałem uciśnionych osypać memi darami; chciałem ich wywyższyć na imanow[4], i dać im dziedzictwo.
5. Chciałem zapewnić im władzę w tym kraju[5], i oczom Faraona i Hamana[6], jego wezyra, i ich wojska, rozwinąć cuda, którychby się lękali.
- ↑ Tak nazwano ten Rozdział z powodu, że w nim Mojżesz opowiada swoje wypadki Szoaibowi. Niektórzy dają mu tytuł Przypadki od wyrazu Kesas znajdującego się w wierszu 25.
- ↑ To jest rozdzielił naród na różne kasty nie łączące się z sobą, żeby przez to być wolnym od buntów.
- ↑ Dosłownie: jeden z gorszycieli, to jest ludzi siejących nieporządek, niszczących kraj.
- ↑ Idzie tu o Izraelitów.
- ↑ Tak to Mahomet zna się z historją Izraelitów, widzieliśmy podobne przypadki w roz. 2 w. 58
- ↑ Minister Faraona miał imie Haman.
