Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/71

się odbyć i raz jużeście się na nie zgodzili. Czy przyrzekacie stosować się do nich z całą sumiennością?
 Otrzymawszy odpowiedź twierdzącą, ciągnie dalej:
 Teraz, panowie, proszę uważać na słowa komendy. Przed komendą: naprzód! nie wolno odwieść kurków, tem mniej dać strzał, a na komendę: stój! należy walkę bezzwłocznie wstrzymać.
 § 248. Po tych wyjaśnieniach sekundanci wręczają przeciwnikom pistolety, ci je zatrzymują z lufami na dół skierowanemi.
 § 249. Sekundanci zajmują obecnie swoje miejsca, równolegle z linią strzału, przyczem obok każdego przeciwnika stoi sekundant strony przeciwnej.
 § 250. Kierownik walki daje jedną tylko komendę: naprzód!
 § 251. Po tej komendzie przeciwnicy odwodzą kurek i mogą albo natychmiast wystrzelić, albo też trzymając broń wylotem do góry postępować naprzód — aż do granicy zakreślonej baryerą.
 Tempo postępowania naprzód zostawia się każdemu zupełnie do woli, tudzież chwilę wystrzału, byle ten nastąpił w ciągu jednej minuty od komendy. Podczas postępowania należy pistolet trzymać ciągle pionowo i nie strzelać, celować i dać strzał wolno tylko przystanąwszy.
 § 252. Wystrzeliwszy — należy na temsamem miejscu przystanąć i czekać strzału przeciwnika.
 Tenże, jeżeli dotąd stał nawet na pierwszem swojem miejscu, może postąpić do granicy baryery, byle to nie trwało dłużej nad jednę minutę od pierwszego strzału.
 Po upływie tego terminu traci prawo odpowiedzi i sekundanci powinni natychmiast wkroczyć.
 § 253. Jeżeli żaden z przeciwników nie został trafiony, a warunki pojedynku opiewają na kilkakrotną wymianę