Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/59

 a) po komendzie »odwieść!« należy tylko stać w pozycyi, z pistoletem nieruchomym, zwróconym wylotem w górę; wystrzał należy dać po komendzie: strzelić!

 b) po komendzie: stój! strzelać absolutnie nie wolno;

 c) niewystrzelenie uważane bywa za strzał;

 d) podczas strzelania stać należy twarzą ku przeciwnikowi, wolno się jednak zwrócić trochę do niego bokiem;

 e) wolno zasłonić sobie twarz pistoletem, zwróciwszy go wylotem w górę;

 f) wolno strzelać ręką prawą lub lewą, a strzelającą wolno opierać o pierś, ale tylko o pierś;

 g) nie wolno nikomu strzelać w powietrze.

 Mając do czynienia z przeciwnikami biegłymi w regułach pojedynkowych, można te wyjaśnienia opuścić.
 § 193. Następuje powtórzenie krótkie a zwięzłe warunków pojedynku, poczem przemawia kierownik:
 Słyszeliście panowie, na jakich warunkach walka ma się odbyć i raz jużeście się na nie zgodzili. Czy przyrzekacie stosować się do nich z całą sumiennością?
 Otrzymawszy odpowiedź twierdzącą ciągnie dalej:
 Teraz, panowie, proszę uważać na słowa komendy. Przed komendą: odwieść! nie wolno odwieść kurków; przed komendą: strzelić! (lub: ognia!) nie wolno dać strzału, a na komendę: stój! należy walkę bezzwłocznie wstrzymać.
 § 194. Po tych wyjaśnieniach sekundanci wręczają przeciwnikom pistolety, ci je zatrzymują z lufami na dół skierowanemi.
 § 195. Sekundanci zajmują obecnie swoje miejsca, równolegle z linią strzału, przyczem obok każdego przeciwnika stoi sekundant strony przeciwnej.
 Lekarze zajmują miejsce kilka kroków poza sekundantami.